Zor Olaylardan Sonra İyileşmek

 

İyileşmek

Zor, acı veren olaylardan sonra iyileşmek; kişinin acı veren durumu unutması, olayın etkisini yitirmesi demek değildir. Etkisi hala bir yerlerde var olsa da kişinin yola devam edebilme gücünü kendinde bulabilmesidir. Bir ileri bir geri, kimi zaman duygularını çok yoğun yaşayarak, tökezleyerek, yılgın, yorgun; kimi zaman da kendini daha güçlü hissederek devam edebilmesidir. Acı olay kişinin iyi olma halinin bozulması, iyileşme ise bu dengelerin yeniden yerine oturabilme halidir. Başlangıçta en yoğun haliyle hissedilen acı olay, zamanla yoğunluğunu kaybetmeye başlasa da, iyileşme sürecinde zaman kişiden kişiye göre değişir. Kişinin karakterine, mizacına, yaşadığı olaya, toleransına ve içinde bulunduğu koşullara göre farklılık gösterir. Bu tarz deneyimler kişide fiziksel, zihinsel, sosyal yıpranmalara, yorgunluklara sebep olabilir. Duygusal çöküntüler, iniş çıkışlar, duyguları kontrol etmede zorlanma yaratabilir. Tahammülsüzlük, tolerans düşüklüğü, yapamıyorum hissine kapılma, gerginlik, huzursuzluk, kaygı, stres tepkileri gösterebilir. Bu durumlar kişinin vereceği olağan tepkilerdir ve psikolojik zayıflık belirtileri değildir. Olayın üzerinden uzun bir zaman geçse de kişinin zaman zaman hatırlaması, yeniden aynı duyguları hissetmesi, çöküş yaşaması gerçekleşebilir. 

İyileşme sürecinde zaman kavramı, her insan için farklı işler. Geç veya erken iyileşmek önemli değildir. Zaman kavramı kişinin tecrübelerine, zihinsel yapısına, psikolojik gücüne göre işler. Ancak bu her zaman güçlü olanın kazandığı bir savaş değildir. Kendini güçlü olmaya, devam etmeye mecbur hisseden, yaşanılan olayı unutmaya çalışan birey, duyguları bastırma, kendini zorlama eğiliminde olacağı için, yani acı durumu daha çok içinde yaşayacağı için iyileşme süreci daha uzun zaman alacaktır. Aynı şekilde duygusal olarak toleransı düşük, duygusal olarak acı yaşamaya meyilli bireylerde kabul aşaması uzun süreceği için, devam etme aşaması da uzun sürecektir. Önemli olan dengeyi tutturabilmek, yaşanması gereken acının yaşanmasıdır. Üzülmek, öfke, kaygı duymak, suçlu hissetmek kişinin bir parçasıdır. Kimi zaman içe dönüp bu duyguları en derinden yaşamak, hissetmek ve sonunda kabule ulaşmak gerekir.

 Çoğu zaman olumsuz anıdan kaçınmak, olayı hatırlatacak ortamdan, insanlardan uzak durmak istense de, olay ve duygular hakkında konuşmak, destek almak yüzleşme ve kabul sürecini hızlandırır. Yalnız kalmak kişinin ne yaşadığını anlaması açısından önemlidir. Ancak yalnızlığın sürekli ve uzun hale gelmesi, kişinin kendi içinde yalnızlaşıp, duygularıyla baş etmesini zorlaştırır ve olayı kişinin iç dünyasında sürekli canlı hale getirir. Bu nedenle kimi zaman içe dönüp yalnız kalmak istense de kimi zaman dışa dönüp insanlarla bir arada olmaya izin verilmelidir. 

  

Başlangıçta hissedilen yoğun duyguların olağan olduğu ve bunun zamana bağlı olarak azalacağı unutulmamalıdır. Bu süreçte en büyük desteği kişi kendine verebilir. Çünkü belli bir zaman sonra acısıyla kendi kendine mücadele etmek zorunda kalacaktır. Kendinden ve yaşadıklarından kaçınmadan zamanla üstesinden geleceğinin bilincinde olmalıdır. 

Ve affedin. Kendinizi ve başkalarını, yaşadığınız olayı... Kendinizi hissettikleriniz, yaşadıklarınızdan ötürü, başkalarını size yaşattıklarından ötürü kendi içinizde affedin. Olaya bağlı kalıp yaşamamak, kendinizi suçlamamak, devam edebilmek adına affedin. Affetmek sizi kendi içinizde özgür kılacak ve acı olayların verdiği yükü hafifletmeye yardımcı olacaktır.